Yazar: Çetin İMER
Sonra, mezarına gömdüğüm nişan yüzükleri. Final sahnesinde ise, Sarayburnu rıhtımında belimden çekerek beni yaşama mahkum eden adam ve ardından garson çocuğun “ varmı tavşan kanı çay isteyen ağabeyler” diye seslenişi.? Sonra. Sonrasında yaşadıklarımı ben bile hatırlamıyordum. Rakı sofralarında meyhane köşelerinde geçen sefil bir altı ay. Arada bu rezilliği sonlandırmak için başvurduğum sayısız denemeler. Ölmekten korkmuyordum. Film bitiyor ve perde kapanıyordu. Bu kadar basit. Ama bazen yaşamak insana o kadar ağır geliyordu ki. Düşünüyorum da onca şeyden sonra hala nefes alıp veriyor olmam gerçek tende normal değildi Hatta düşündürücü de diyebiliriz. Sanki Tanrı, cezan daha bitmedi der gibi…
Çetin İMER
